زندگی نامه شهید علی اصغر آقانژاد

روحانی شهید علی اصغر آقانژاد 

تنم بپوسد وخاکم بباد ریزه شود جفا مکن که بزرگان به خرده ای زرهی هنوز مهر تو باشد در استخوان چنین سبک ننشینند و سرگران ای دوست خوشا آنان که ره صد ساله را یک شبه پیمودند و به همه معادلات خندیدند. خوشا روزهای وصل یاران و بدا به شب های تار ماندن ما. خورشید با سرشاخه های شرمساری ما که سر به زیر دارد گویا سرآشتی ندارد. آخر با سرشاخ های عزت و غیرت غیرتمندان سلام واحوال پرسی کرده، شاید دیده بوسی هم کرده باشد. 

«علی اصغر آقانژاد» در سرزمینی سرسبز از نور ایمان و ولایت اهل بیت -علیهم السلام- در سال 1350 شکوفه کرد. استان مازندران، معطر از عطر وجود چنین فردی است؛ شخصی که با خون قرمز، بهار سبز را به ارمغان آورد. کودکی هایش را در کوچه باغ های امیر کلا پشت سر نهاد تا آن قدر بزرگ شد که راهی مدرسه و کلاس درسش کنند. درس و مدرسه ادامه کودکی هایش شد. کلاس اول، دوم،... تا سال دوم راهنمایی ادامه داد. انتخاب متفاوت او در ورود به حوزه علمیه -آن جا که درس دین را فرا می گیرند- سرآغاز نگاه متفاوت او شد؛ نگاهی از جنس معنا، از جنس حق خواهی و حق جویی، دین خواهی و دین داری. حوزه علمیه فریدون کنار، اولین و آخرین میعادگاهش شد. در وادی علوم نظری، مقدماتی را فرا گرفت که اصل و متن تمام مقدمات را در برداشت. اگر نبود، شش مرتبه عازم جبهه اش نمی کرد تا در میدان رزم بجنگد. در طول بیست و یک ماه حضور، خاک میدان رزم آن قدر او را خاکی کرده بود که دیگر با تکبر، ریا و عجب، خودپسندی، دنیا خواهی ودنیا دوستی، جاه خواهی و مقام پرستی، بیگانه اش سازد. آب حیات من است خاک سر کوی دوست گر دو جهان خرمی است ما و غم روی دوست همین خاک خوردن ها درمیدان رزم، خلوت کردن ها و تفکر وتدبرهایش، کار دستش داد. عشق یار را در دل او چنان جای داد که فقط مهران و خونی که از پیکر مطهرش به فدیه می داد، می توانست چاره این عشق کند. دهم تیر ماه 1365، درد عشقش؛ عشقی که وجودش را آتشکده عرفان و عروج ساخته بود، تسکین یافت. اصابت تیر کین دشمن به گردن و شکم، او را فارغ از غم هجران کرد و دروازه های وصل را به رویش گشود. مرا رضای تو باید نه زندگانی خویش اگر مراد تو قتل است وارهان ای دوست 
«روحش شاد و راهش پررهرو باد

 

زندگینامه شهید علی اصغر آقا نژاد

 

 

شهید علی اصغر آقا نژاد فرزند غضنفر در سال 1347 در یک خانواده مذهبی دیده به جهان گشود و در دامن پر محبّت والدین خود پرورش یافت و در سن 7 سالگی روانه مدرسه گردید و از همان اوایل نوجوانی علاقه وافری به اسلام داشت و به نماز و واجبات دین اهمیِّت زیادی میداد و تا کلاس سوّم راهنمایی مشغول درس بود و بعد به حوزه علمیه فریدون کنار تحت نظر امام جمعه فریدون کنار حاج آقای باکوی مشغول به فراگیری علوم دینیه بود که با پیام امام بزرگوار مشتاقانه با کاروان کربلا به جبهه اعزام شد و سرنوشت این چنین شد که در آزاد سازی شهر مهران بر اثر ترکش و خمپاره با روی گلگون به سوی معبود خود شتافت. خانواده  شهید مذهبی و از روحیه خوبی برخوردارند و از نظر اجتماعی بسیار خوب میباشد.

 

 

شهید آقانژاد مجرّد بود و شغلش قبل از اعزام به جبهه و شهادت طلبگی بوده است و از نظر اقتصادی چیزی نداشته است و نزد والدین خود زندگی میکرد. پدر محترم شهید دارای خویز زمین شالیزاری میباشد و آنرا به صورت نصف کاره به دیگران واگذار میکند. پدر شهید در بیمارستان بابل کلنیک مشغول به کار بود و برادران شهید یکی متاهل و کارگر میباشد و دو تای دیگر مجرّد و محصّل هستند.

 

 

 

شهید محترم چندین بار داوطلبانه به عنوان نیروی بسیجی به جبهه حق علیه باطل اعزام شد. ابتدای دوران آموزشی را در پادگان ساری گذراندند و بعد به جبهه جنوب اعزام شد و بار دوّم نیز بمدّت پنج ماه و نیم در کردستان و بار سوّم را در جبهه جنوب و اینبار نیز به خطّه خونرنگ شهر مهران اعزام که با مبارزه بی امان با بعثی های کافر در عملیّات کربلای یک بر اثر اصابت ترکش به کتف راست به درجه اعلی شهادت نائل آمد و پیکر مطهّرش را بعد از تشیع جنازه در گلزار شهدای معتمدی بابل به خاک سپرده شد. روحش شاد و راهش مستدام باد.